Ormoc City, laatste dag

Philippijns of American breakfast in het Sabin hotel: keuze vanaf de kaart. Wel genoeg, keuze volop, het geheel is niet spectaculair veel, wel genoeg.
Vandaag naar het graf van de ouders van Day geweest, enkele kaarsjes werden door haar broer bij de grafsteen geplaatst, de sten en beetje schoon gemaakt en na 20 minuutjes weer richting de stad.
Geld halen, daarna even met de auto van Reynald naar een schoenmaker ( ook reparateur) geweest om mijn hier pas gekochte sandalen te laten repareren. De klitteband sluiting zat in een rubberen deel door enkele openingen met slechts een smal stuk rubber aan de zijkant, dat was op twee plekken ingescheurd, klitteband hing erdoor bij zonder nog enige functionaliteit. Tip: let bij enige aanschaf dus op waar de gespen aan zijn bevestigd. Als die net zoals bij mijn, verder overigens tot nu toe goede sandalen, aan een rubberdeel zitten, denk dan nog eens terug aan mijn sandalen. Niet kopen als Filippijns rubber het functioneren bepaalt! Filippijnse kwaliteit! In ieder geval, voor 50 pesos werden beide sandalen op vier plekken genaaid, zodat de sluitingen weer gebruikt konden worden; sluiting gewoon vast laten naaien, zodat er weer niet een onverwacht loopprobleem kan ontstaan. Bij de heuse schoenmaker bleek jeooklederen schoenen, sandalen, riemen, laarzen, op maat te kunnen laten maken. Maatwerk, echt leer, dat lijkt een mooie souvenir, mits het ook betaalbaar en functioneel is. Ik waag de gok wederom en bestel voor 1500 pesos, 30 euro, de lederen sandalen. Dan naar de kapsalon Rose in het nieuwe Gaisano complex aan de 'riverside' gegaan. Ik laat me 3 mm-teren, Christine en ook Rick zaten al bijna geknipt in de stoelen. Dayeng liet in dezelfde salon haar nagels ( voeten en handen) doen. Voor Dayeng volgens mij nu al de derde keer in 14 dagen. Of dat nu leidt tot meer schoonheid of iets aantrekkelijker hand en voetdelen....
Voor de gezelligheid kan je het ook doen, want tijdens de sessie van meer dan een uur, zit bijna het voltallige personeel (4 Meiden en een man/ bayut) rond haar en hebben ze een erg onderhoudend gesprek.
Voor het geld hief je het ook niet te laten. Voor die aangebrachte schoonheid is ze uiteindelijk 140 pesos kwijt, zeg maar 2,75 euro. Ik betaal 1,5 euro.
Terug naar het hotel, waar om 19.00u vriendinnen van Dayeng verschijnen. Deze willen natuurlijk even chique en vooral gratis eten en hopen uiteraard op gratis 'oude' kleding. DAyeng kan wederom even Sibterklaas spelen, een rol due haar huer in de Filippijnen veel status geeft en dat vind ze wel voir zichzelf een virm van entertainment, lijkt het. In ieder geval, het is ook leuk om iets te kunnen geven an deze hongerige Filippijnse wolfjes.
Ik mag vanavond ook mee-eten, gratis.
Morgenochtend vrieg met de gratis shuttlebus van het hotel naar de pier, voir het vertrek met de Suoercat naar Cebu, de overstapplaats voor de boottocht naar Bohol.