De transfer naar El Nido en dag 1 en 2

Met de airco uitgeruste 'van' van Fort Wally, een van de transportbedrijfjes die met busjes op en neer rijden tussen oa. PP en El Nido, naar El Nido.
Vertrek om 11 uur, onze keuze uit 3 tijden.
Na ongeveer 2 uur een welkome pauze van 20 minuten. Een uur later begint het gedeelte met de ongeveer 60 km slechte weg, dwz. Nog niet van betondek voorzien. De weg zal over 3 jaar( dus ongeveer 20 km per jaar ) geheel verhard zijn. Dat schelt zeker 30 minuten. Rond 4 u 15 min uiteindelijk in El Nido, nadat we ook nog te maken krgen met een harde klap waarbij de meeste van de 11 passagiers
dachten dat de koffers/ rugzakken van het dak van het busje op de stoffige, vol met putten uitgeruste weg waren gevallen. Gelukkig slechts een lekke band/ klapband. Hoe kan het ook anders; weg erg slechts en de band was vrijwel glad. Lekker veilig dus in de overigens prima Toyota bus. Mogelijk kan El Nido over een half jaar of komend jaar per vliegtuig worden bereikt. Men is nu al bezig met het weghalen van de begroeiing, betonbaan volgt dan snel. Vliegveld staat overigens al op kaarten.
Na 4/ 5 minuten lopen bij ons hotel.
Na opfrissen via de weg, zeer rustig/ stil, naar de dorpskern.
We belandden voor een drankje in het door mij al bij vorbaat geprezen "Art cafe" . Ik had in Ned. hun website ontdekt. We besuten er te eten, met vanaf 7 uur live muziek. De eigenaar is een Filippijn, getrouwd, 20 jaar geleden, met een Zwitserse. Met haar kwam ik snel even in gesprek en dat leidde ertoe dat er die avond het muzieknummer werd gespreeld dat door haar man was geschreven en ook op hun website is te zien (filmpje). Een soort reggae-achtig nummer. We blijven er eten en hangen tot half 10.
De eerste volle dag gebruikt, is ons vaste invulling van een eerste dag, om de directe omgeving te verkennen. Dat was indit geval het hele dorp: veel winkeltjes, massage salons ed., de markt en restaurantjes aan het strand. 's Avonds besluiten we via het strand terug te wandelen naar het hotel, ook een beetje op zoek nog naar een eettent. Bleek dat er ook hier, vergelijkbaar met Alona beach ( maar dan veel en veel rustiger) een tweetal( dus zeer bescheiden aantal, nog wel) restaurantjes hun tafeltjes en stoelen op het strandje hadden geplaatst. Bij eentje was het veel uitgebreider en het zat bijna helemaal vol. Dat blijkt het hele jaar door zo te zijn. Als je ooit in december/ januari naar El Nido gaat, dan zou ik proberen om te reserveren. Of men dat doet weet ik niet. Erg goed eten, vergelijkbare prijzen met Alona beach en Bali (Sanur), mogelijk hier duurder. Bandje speelde op ons verzoek Anak van Freddy Aguilar.
Dag 2: tour A Gedaan, eiland hopping dus. Een prima dag, erg mooi en actief bezig geweest met zwemmen en snorkelen en (ik) tussen honderden visjes gezwommen. Geweldig leuke ervaring. Allebei een reddingsvest aan en , jawel, Dayeng zwom als een vis, maar dan met reddingsvest, in de Filippijnse zee, meters diepe zee, tussen de kalksteen rotsformaties van de Kleine lagoon ( zeer spectaculair), klom bij de "Secret lagoon" als eerste over de drempel door de kleine toegang, zo de verborgen lagune in.
Na een lunch aan boord van onze priveboot, slechts 54 euro voor een hele dag, inclusief het prima gegrilde eten, echt top, naar een eiland waar we tussen de vissen zwommen boven het koraal.
Helaas begon het daarna hard te regenen, wardr we niet meer aan het mooe strand van "Command 7" hebben gekegen, gezwommen en gesnorkeld. Dat was wel jammer, maar dat kan je toch tegenkomen in het regenseizoen. Het kon onze dag echter allang niet meer stuk maken. Om half vier wel al bij het hotel daardoor, maar al met al toch 6 uur onderweg geweest op en in de zee. En het mooie is ook: Dayeng heeft haar watervrees , wel met reddingsvest aan, geheel overwonnen en waagt zich zonder gedraal in het hele diepe!